De technische kant

Een pagina exclusief voor de techneuten.

Als jonge fotografie-student werkte ik in een camerawinkel. Mijn werkgever, Harry Blanken, een doorgewinterde fotograaf, leerde me: "Maak je geen zorgen over de body die je gebruikt. Een sluitertijd van 1/60 seconde is 1/60 seconde, of je nu met merk A of merk B fotografeert. Het enige interessante deel van een camerabody is de lensvatting, omdat die bepaalt welk glas je erop kunt zetten. En glas is alles wat ertoe doet, en het enige waarin je zou moeten investeren." Dat was zeker waar in het analoge film-tijdperk, en tot op zekere hoogte is dat nog steeds zo.

Ik vertrouwde zijn wijsheid en koos voor de arme-mensen-Leica: Olympus OM camera's en hun Zuiko lenzen. Ik ben niet alleen merktrouw maar ook model-trouw: een camera is mijn gereedschap, en ik heb liever een oud model dat ik door-en-door ken, dan een nieuw model met de laatste snufjes. Desalniettemin slaagde ik erin om in de loop der jaren kastenvol klassieke camera's en lenzen te verzamelen, omdat precisie-mechanica en hoogwaardige optiek me eenvoudigweg fascineren. Toch een soort GAS (gear acquisition syndrome) dus, al is het in mijn geval dan EGAS: eccentric glass acquisition syndrome.

De meeste foto's op deze website zijn gemaakt met digitale micro-four-thirds (MFT) spiegelloze systeemcamera's van Olympus, met zowel moderne als vintage lenzen, variërend van een 6.5mm fisheye tot een 400mm reflex. Vanwege de kleinere sensorgrootte is het gezichtsveld of Field-Of-View (FOV) van lenzen in het MFT-systeem vergelijkbaar met een full-frame lens met dubbele brandpuntsafstand, dus een 35mm lens op MFT geeft je hetzelfde beeld als een 70mm op full-frame.

Voor portretten zijn mijn favoriete lenzen de M-Zuiko 45mm f/1.8 (een klein vlijmscherp juweeltje dat zijn gewicht in goud waard is) en een Meyer Optik Görlitz Trioplan 100mm f/2.8, een lens uit 1960, beroemd om zijn karakteristieke beeld met zeepbel-achtige bokeh. Mijn studioverlichtingskit bestaat voornamelijk uit Godox studioflitsers, met een veelheid aan modifiers: shoot-through en reflecterende paraplu's, octaboxen, striplights, barndoors, snoots, vlaggen, fresnels en gels... Alles zo lichtgewicht en draagbaar als redelijkerwijs mogelijk is.

Voor macro-opnamen gebruik ik meestal de M-Zuiko 30mm f/3.5 en 60mm f/2.8, zonodig met tussenringen of balg, en flitsdiffusers. Beide lenzen ondersteunen volledig Olympus' focusstacking technologie, wat een grote hulp is. Voor landschappen en reizen geef ik de voorkeur aan mijn M-Zuiko zoomlenzen, zoals de 9-18mm f/4-5.6, 12-50mm f/3.5-6.3 of 14-150mm f/4-5.6. Voor straatfotografie hou ik van de Laowa 17mm f/1.8, een prachtig lichtgewicht gematigd groothoekobjectief (35mm in full-frame equivalent).

Mijn EDC (every day carry) kit is een Olympus OM-D E-M5ii OM System OM-5 met ofwel alleen de 14-150mm in een holstertas, of een kleine messengerbag met dezelfde reiszoom plus mijn favoriete prime-trinity: een 35mm f/0.95 (voor weinig licht), 60mm f/2.8 macro en de 100mm f/2.8 Trioplan. Daarnaast gebruik ik 'speciale doeleinden' camera's van DJI voor situaties en hoeken die mijn normale kit niet aankan: de Action4, Osmo Pocket en Mini 2SE drone.

Ik leerde het vak met analoge camera's en hou nog steeds van fotograferen op film. Ik ben fan gebleven van Olympus' kleinbeeld OM-systeem (ik gebruik de OM1, 1n, 2n en 4, met Zuiko lenzen). Voor straatfotografie geef ik de voorkeur aan hun halfkleinbeeld Pen F camera, naast mijn Canon 7 meetzoekercamera met de Canon 50mm f/1.4 LTM, algemeen bekend als 'de Japanse Summilux' (wat vreemd is omdat dit kleine juweeltje twee jaar ouder is dan de Summilux), en mijn Mamiya C220 twin lens reflex die perfect is voor fotograferen 'vanuit de heup'. Ik gebruik zowel klassieke (Gossen) als moderne (Sekonic, TTArtisan en Reveni Labs) lichtmeters. Wanneer ik niet lichtgewicht reis, of als ik in de studio werk, pak ik graag de Bronica ETRS op. De body en lenzen wegen een ton, maar de beeldkwaliteit is geweldig en de tactiele en auditieve ervaring is een feest.

Ik laad deze analoge camera's met zwart-wit negatieffilm (Ilford, Agfa, Bergger, Fomapan) of kleuren diapositieffilm (Fuji Velvia, Kodak Ektachrome). De zwart-wit films ontwikkel, scan en print ik zelf. De diafilms worden verwerkt in een lab waarna ik ze scan, inraam en projecteer met behulp van een Rollei 6x6-, Leica Pradovit- of Kodak Carousel-dia projector.